Even een wat minder leuke wending.

In ons vorige verhaal liet ik al wat doorschemeren over dat we ons wat zorgen maken over de dengue mug en het dengue cluster waar wij in zitten. Ook dat ik het jammer vind dat we tussen de locals zitten en wat ver van alles af zitten. Ik heb de eerste week dit wat tijd willen geven omdat ik al snel in het negatieve kan schieten en dit eerst eens rustig aan moest kijken van mijzelf en het een kans wilde geven. Echter mijn gevoel werd niet beter en er met Johan over gepraat te hebben, heeft Johan bij zijn baas aan gegeven dat we eigenlijk niet zo blij zijn met deze woonplek. Het appartement en het park is helemaal goed en mooi (buiten de waterbakken om dan), maar de wijk vinden wij minder.
Echter, dit is natuurlijk een ingewikkeld iets. Je gaat niet zomaar verhuizen als  je met een huurcontract te maken hebt. Toch zijn Johan en ik ondertussen eens bij een ander appartement gaan kijken om te kijken hoe dat zou voelen.
In ons vorige verslag schreef ik over de Nederlandse familie van de Hollandse Club, dat we daar geweest waren. Zij gaven toen aan dat ze gingen verhuizen. Toen dachten we al even, dat we evt. daar misschien iets mee konden. Echter, ze nemen de meubels mee en we hebben toch wel een gemeubiliseerd huis nodig. Toen een makelaar gebeld om te vragen of er nog een appartement in die wijk vrij staat en gemeubiliseerd. Nu, dat had hij, gaf hij aan. Wij woensdagmiddag nietsvermoedend naar onze afspraak. Staan we in het appartement van die Nederlandse familie. Toen gaven wij aan dat we dit appartement al kenden en wisten van de verhuur, maar dat het niet gemeubiliseerd zou zijn en dat het dan voor ons geen optie is. Daar kon hij wel wat in regelen, gaf hij aan. Maar ja, hadden we gegronde redenen om door te zetten dat we hier weg willen? Eenmaal na de bezichtiging gingen we ergens wat eten. Johan gaf aan dat hij zich opeens niet lekker voelde en eenmaal thuis had hij al hoge koorts, erge hoofdpijn en spierpijn overal. Dengue, schoot er door ons heen. En dit was eigenlijk het begin van een nogal zieke Johan en de zorgen daar om heen. De dag er na moest hij overgeven. Johan gaf aan dat hij naar de dokter wilde. Deze heb ik gebeld en zijn we met elkaar naar toe gegaan. Johan wilde niet alleen. Ze hebben bloed afgenomen en verder werd goed drinken, rust nemen en paracetamol slikken als advies gegeven. Dit alles zo goed mogelijk geprobeerd op te volgen.
Vandaag belde de dokter dat Johan dengue heeft. En dat hij weer bloed moest laten prikken. Wij weer met zijn allen mee. Nu wilde Johan in principe wel alleen, maar het is best een leuke dokter:), dus zijn we met zijn allen gegaan. Ook omdat ik het weer even als uitstapje zag voor mij en de kids. Het geval wil namelijk dat we niet echt meer naar buiten durven hier bij het appartement en in de wijk, omdat we nu we dit allemaal weten en ervaren het niet nog meer op willen zoeken. Maar is wel pittig, moet ik zeggen. Johan verzorgen, twee kinderen rustig houden binnen of dus er op uit gaan buiten de wijk. Na het eerste doktersbezoek hing er een affiche in de hal van onze flat. Dat er in ons park op het moment 25 dengue gevallen zijn. En ja, toen waren we er echt niet meer gerust op en besloten wij het maar zo aan te pakken niet in het risico gebied buiten te leven. Ook al zie je iedereen gewoon alles buiten doen alsof er niets aan de hand is, wij staan hier toch anders in. Zo ziek als Johan nu is, willen we toch echt niet dat de kinderen overkomt. Verder kregen we ook een brief over de dengue gevallen die er nu op het park zijn en hadden we vanmorgen twee mannen aan de deur die het huis op dengue muggen hebben gecontroleerd.
Maar terug naar het doktersbezoek van vandaag. Er is weer bloed geprikt en vanmiddag belde de dokter dat de witte bloedplaatjes nog meer gedaald zijn. Het kan zijn dat dit het dieptepunt is die bij dit ziektebeeld hoort, maar dan moet het vanaf nu wel weer stijgen. Morgen moet Johan weer bloed prikken en als het dan toch nog daalt is ziekenhuisopname toch nodig. Maar wij hopen en bidden dat dit niet nodig zal zijn en het de goede kant op mag gaan.
Dit vonden we toch aanleiding genoeg om aan te geven dat we hier niet willen blijven wonen en een andere woonplek willen. Gelukkig wordt hier goed aan mee gewerkt. Alleen valt dit nog niet mee. We hopen dat ook dit uiteindelijk gaat lukken.
Al met al niet echt fijn, maar doen we ons best om hier zo goed mogelijk en verstandig mee om te gaan.
Om het verhaal toch leuk af te sluiten, want we hebben ook leuke momenten er bij zitten, nog wat foto's van de uitstapjes die ik tussendoor met de kinderen gemaakt heb. We zijn naar de Botanic Gardens geweest. Een ontzettend mooi park waar we onze ogen uitgekeken hebben. Lena en Jesse hebben vol verwondering naar de schildpadden en de monitor lizards gekeken. Vervolgens zich een tijd met een waterval vermaakt en rond gerend op een veld met palmbomen. Toen ze dit zat werden, we hebben het park lang nog niet helemaal gezien en gaan zeker nog een keer terug, zijn we naar Jacob Ballas Children's Garden in het park geweest. En dat is ook een park op zich. Wat een speelmogelijkheden. En leuk ook. Ook hier niet alles gezien en gedaan. Hierna lekker patatjes op en weer naar huis. Toch zo zeven uur lang ons daar vermaakt. Ook weer leuke contacten op gedaan met Europeanen die hier wonen. Een man met kind uit Noorwegen. En een vrouw met kinderen uit de UK waar we nog een tijdje mee opgetrokken zijn in het speeltuinpark.
Verder zijn we nog een middag naar het IMM Children Payground geweest.
Dit is een speelplek op het dak van een shopping mall. Hier hebben ze zich vermaakt met water en speeltoestellen. Ook speelden ze al een beetje met andere kinderen. We hadden wat speelgoed mee genomen, wat andere kinderen ook aan trok. Tegelijkertijd was dit natuurlijk ook wel een beetje moeilijk dat andere kinderen met hun speelgoed speelden.
Hierna ergens een rijstmaaltijd gegeten en weer naar huis.
Een ding is zeker, voor de kinderen is er een overdaad aan speelplekken. Ik weet niet hoe zij het ervaren, maar ik vind het soms bijna te veel (prikkels). Maar ja, dat kan natuurlijk ook aan mij liggen, het is maar net waar je van houdt, haha.
Nou, ik hoop op een wat leuker verhaal de volgende keer.