Hectische week achter de rug.

Vandaar weinig van ons laten horen.
Johan is vorige week donderdag terug geweest bij de arts voor zijn lever. Weer bloed geprikt en de waarden hiervan waren weer aanzienlijk beter dan de vorige keer. Nog niet helemaal zoals het hoort, maar de arts dacht dat dit in de loop van de tijd wel weer in orde zou zijn. Hij wil Johan komende donderdag nog een keer op consult om het nog een keer te controleren.
Vrijdag is Johan voor het eerst een hele dag gaan werken. Is goed gegaan, maar nog wel moe en hoofdpijn. Maar dit zou ook (deels) kunnen komen door de situatie waar we in zaten/zitten. Met zijn allen op een hotelkamer rust/ziek je ook niet echt goed van uit en daar kwam nog het regelen van ons nieuwe appartement bij. Dat is ons niet in de koude kleren gaan zitten. Wat een gedoe! Ik wil er eigenlijk niet te veel over uit wijden omdat ik er eigenlijk wel klaar mee ben. Maar kort uitgelegd waren er meerdere mensen bij betrokken om de huur rond te krijgen die ieder weer zijn/haar eigen ideeën er over had.
Maar nu is het dan toch echt zo ver. Ik zit in ons nieuwe appartement dit stuk te 'schrijven'. Op een zelf gekochte IKEA stoel, want jawel, alle meubels moesten we zelf gaan regelen. Eerst was gezegd dat het wel geregeld zou worden, later toch niet. We hadden ook niet echt veel zin/energie om verder te gaan zoeken. Het appartement op zich en de plek leken ons toch nog steeds wel de moeite waard om het door te zetten. Dan maar zelf 'even' de meubels te vergaren en dan wel bij de IKEA. Het is ook heel moeilijk om voor zo'n korte tijd hier een appartement te huren. Of je moet een service flat bewonen waar je zo in kan en weer weg kan, soort hotel idee, maar dit is erg duur.  
Afgelopen dinsdagavond de sleutel gekregen. Woensdag zou ik met de kinderen er naar toe gaan en vast wat gaan schoonmaken. Maar de moed zakte me toen in de schoenen. Het was niet echt schoon achter gelaten. In zoverre dat we hier ook nog wel een tijdje zoet mee zouden zijn. En dat zou niet echt gaan werken met twee kinderen en Johan ook gewoon werken. Dus toch er maar voor gekozen om een schoonmaakploegje uit te laten rukken. Dus donderdag vier vrouwen in ons appartement en van 9-14 bezig geweest. Wat was ik blij dat we dit gedaan hadden. De avond er voor was ik bij de IKEA geweest en daarna even heerlijk alleen in het hotel geslapen en Johan voor het eerst met de kinderen in het appartement. Donderdag avond met zijn allen.
En vandaag zijn Willem & Lineke, vrienden van ons, gearriveerd en blijven zij hier gezellig logeren tot wanneer ze weer andere plannen hebben. Gezellig in ieder geval!
Ik hoop echt dat we nu in rustiger vaarwater komen. Want nu heb ik wel een beetje het punt van 'het is zo wel genoeg' bereikt. Afgelopen weekend hebben zowel Lena, Jesse als ik koorts gehad. Lena is begonnen en kreeg na twee dagen uitslag over haar lichaam. Jesse volgde een dag later met hetzelfde verhaal. Wat het was/is? Een van de vlekjesziekten, maar welke, daar zijn we nog niet helemaal uit. Maar ze hebben er niet echt veel last van en dat is het belangrijkste. Ik had alleen koorts gelukkig.
Verder wat betreft leuke dingen; nog maar eens een keer de Botanic Gardens bezocht met de kinderen. We waren nog niet klaar de vorige keer en je blijft mooie dingen zien en de kinderen waren ook weer enthousiast.
Verder was het onthaal hier op het park wel fijn. Er was gelijk hulp met bijvoorbeeld de koffers, etc..
En ik zat met de kinderen na net een uur op het park te zijn bij een vrouw uit Engeland met dochter van 2.5 jaar op de thee. Wel grappig. Ze was erg aardig, gaf al wat tips en zei me wel met een en ander te willen/kunnen helpen. Zoals een keer boodschappen doen, waar en hoe je dat het beste kunt doen.
Dacht dat dit niet zo nodig zou zijn, maar na vandaag snap ik m. Wat een drama! Moet i.d.d. nog even een betere/praktische manier vinden.
Het is sowieso niet altijd eenvoudig met twee kleine kinderen alleen in een drukke stad dingen te ondernemen. En wat we gelukkig sowieso altijd al erg waardeerden maar nu nog eens flink bevestigd is de afgelopen weken is de oppas/hulp/hoe je het ook wilt noemen die wij thuis in Nederland hebben! Dat mis ik hier best wel heel erg!
Nou, ik hoop dat we nu weer meer tijd krijgen om te reageren op sms'jes, mailtjes, belangrijke gebeurtenissen, etc..
Excuus voor onze nalatigheid hierin.